حرف زدن روی کاغذ
آیا تا به حال با کسی که لکنت زبان دارد برخورد کرده اید؟ توجه کرده اید که برای ادای یک واژه چه تلاشی می کند؟ اغلب از ترس این قضیه زبان را در دهانش حبس می کند، گویی به خود می گوید: «اگر اشتباه کنم چه می شود؟ اصلا بهتر که هیچ نگویم.» همین امر دقیقاً زمانی صادق است که قصد دارید نخستین کارتان، کامل ترین کار باشد. هر آنچه فکر و ایده در سر دارید فراموش کرده و دست از کار می کشید. درواقع روی کاغذ به لکنت می افتید. بعد از آن هم روشن است چه اتفاقی می افتد. به سرعت دست از کار کشیده و دیگر نمی توانید ادامه دهید. درواقع بدینوسیله سریع ترین و کوتاه ترین راه برای سرد شدن و دست از کار کشیدن را انتخاب کرده و طبیعی است مجدداً شروع به طفره رفتن می کنید. پس چگونه بدون کمال خواهی تا سر حد مرگ می توان نوشت؟ پاسخی بسیار ساده دارد.
